Czy wiesz, skąd pochodzą pieniądze z ZFŚS?

Wielu pracowników wciąż uważa, że świadczenia z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS

) to rodzaj „prezentu” od pracodawcy.

W rzeczywistości jest jednak zupełnie inaczej.

ZFŚS to fundusz obowiązkowy, którego utworzenie wynika bezpośrednio z przepisów prawa pracy.

Co roku pracodawca ma prawny obowiązek przekazania określonej kwoty na specjalny rachunek funduszu socjalnego – środki te nie pochodzą z wynagrodzeń pracowników ani z budżetu państwa.

Nie mogą też zostać przeznaczone na inne cele, takie jak remonty, zakup sprzętu czy wypłaty pensji.

Dlaczego więc czasem wydaje się, że przyznanie świadczenia to „dobra wola” pracodawcy?

Ponieważ to on, wspólnie ze związkami zawodowymi, ustala zasady gospodarowania funduszem – w tym kryteria przyznawania świadczeń i ich wysokość.

Brak przejrzystych informacji w niektórych zakładach powoduje, że fundusz bywa postrzegany jako uznaniowy, choć w rzeczywistości ma on charakter pomocowy i społeczny, a nie uznaniowy.

Świadczenia z ZFŚS przyznawane są z uwzględnieniem sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej pracowników – dlatego ich wysokość może się różnić.

W praktyce:

• W 2025 roku odpis podstawowy na ZFŚS wynosi 2723,40 zł na jeden pełny etat.

• Na początku każdego roku ustala się preliminarz wydatków, czyli plan podziału środków funduszu – np. na:

• świadczenia świąteczne,

• dopłaty do wypoczynku („wczasy pod gruszą”),

• pomoc losową i doraźną,

• imprezy kulturalne-oświatowe,

* paczki dla dzieci.

* dofinansowanie do zorganizowanego wypoczynku dzieci.

W tym roku środki nie zostały zaplanowane na imprezę, co nie oznacza, że przepadły.

Mogą one zostać wykorzystane na inne cele – np. zwiększenie wysokości świadczenia świątecznego lub rozszerzenie pomocy losowej dla osób potrzebujących.

Podsumowanie:

ZFŚS to nie gest dobrej woli, lecz narzędzie wsparcia pracowników i ich rodzin.

Jego celem jest pomoc tym, którzy znajdują się w trudniejszej sytuacji życiowej, oraz budowanie wspólnoty w miejscu pracy.

Odpis ten jest kosztem uzyskania przychodu — czyli pracodawca zmniejsza sobie podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym (CIT lub PIT ).

To jeden ze sposób „rekompensaty” dla pracodawcy – ulga podatkowa.